MINIUM

MINIUM

inventum primum a Callia Atheniensi, nonaginta circiter annis ante Theophrasti tempora, a quibusdam cinnabari appellatum est, Indici cinnabaris nomine, quô illi saniem draconis elisi vocabant, cum Indicae arboris gummi sit, ut Arrianus docet. Et mansit minio in Ephefo primum reperto, quum adhuc sine nomine esset, haec cinnabaris appellatio, etiam postea. Latini Minium dixêre, voce Hispanicâ, quod inde ad Romanos tantum inveheretur; (quemadmodum omnia fere metalla, e locis, ubi proveniunt, nomina sunt nacta;) a fluvio Minio, ut Vitruvius vult. l. 7. c. 9. Contra Iustinus l. 44. c. 3. minium metallum amni nomen dedisse scribit, quod in vicino effoderetur. Curabatur autem Ephesi ex nitela pulveris, ut Solinus habet, c. 26. quae ἄμμος λαμπυρίζουσα Graecis; At in Hispania parabatur, ἐκ λίθου τινὸς μεμιγμένου τῇ ἀργυρίτιδι ψάμμῳ, ex lapida quodam sabulo argentifero permixto. Cum rubrica, quae Graecis μίλτος, non confundendum: Namque iam Troianis temporibus rubricam in honore fuisse, ex Homero. Il. β. v. 637. discimus, ubi νηῶν μιλτοπαρήων meminit: at Homericis temporibus minium nondum cognitum fuit, uti ex praedictis colligere est. Sed et a cinnabari, diversum Minium; illius enim color austerus, unde βαρύχρουν Disoscoridi dicitur l. 5. c. 59. at minium, ἔνανθες est ac floridum: de quo proin Petronius nitorem absolute dixit,

Hesperium coceum miles laudabat, eadem

Quaesitus tellure nitor certaverat ostro, etc.

Vide Salmas. ad Solin. p. 199. 268. alibique passim, ut et infra voce Nitor, et ubi de signandi ritu. Fuit autem Minium inter pigmenta magnae auctoritatis, et quondam apud Romanos etiam sacrae. Narrat enim apud Plinium Verrius, Iovis ipsius simulacri faciem diebus festis eô illini solitam, et apud Virgilium Ecl. 10. v. 27. Pan sanguineis ebuli baccis ac miniôrubet. Similiter triumphantum corpora, ut quidem Camillus triumphâsse legitur. Quâ religione etiam nunc addi, pergit idem Verrius, in unguenta cenae triumphalis et a Censoribus inprimis Iovem miniandum locari. Cuius rei causam mitari se, ait Plin. Quamquam id hodie expet: constat Aethiopum populis, totosque eô tingi proceres, bunbuncque ibi Deorum simulacris colorem esse, l. 33. c. 7. Ubi quod de Aethiopibus habet, paulo aliter narratur ab Alexandro Neapol. qui Aethiopas pugnantes dimidiam partem corporis miniô, dimidiam gypsô tingere solitos, scribit Genial. Dier. l. 1. c. 20. Sed et Minium, in voluminum scriptura usurpatum, clarioreswque literas vel in marmore etiam in sepulchris faciebat. Idem Phil. ibid. Qua de re vide supra in voce Miniati et Miniculator: Plura vero hanc in rem apud Plinium d. l.